สี่สิบเก้า

เบาะหนังให้ความรู้สึกเย็นกว่าปกติ หรืออาจจะเป็นแค่ฉันเองที่รู้สึกชาไปทั้งตัว อับอายเกินกว่าจะหาคำพูดใดมาบรรยายได้ ฉันนั่งตัวแข็งทื่ออยู่เบาะหลัง มือที่วางบนตักสั่นเทาเล็กน้อยขณะที่ฉันจ้องมองมัน ดวงตาของฉันแสบผ่าวจากการร้องไห้ แต่ฉันไม่กล้าปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอีกแม้แต่หยดเดียว ไม่ใช่ตอนนี้ ไม่ใช่ในต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ